1 Mart 2012 Perşembe




    Çocukken  kimsenin  ayak  basmadığı   karlara  basmak,  iz bırakmak  en  büyük  mutluluğumdu... O  zamanların  içimi  dolduran  mutluluğuydu Tekirdağ'da kar yağışından  tatil   olan  okullar,  şimdilerde yetmiyor  Aaah  aaah  bu  çocuk   kalbimi   neşelendirmeye..
Çocukken  daha  iyi  yaşıyormuşuz  meğer hayatı  dolu  dolu ...Hızlı  çekimde bir filmi sardırır gibi   hayat  akıyor bir koşuşturmaca  halinde ve  unutuluyor..Kendimi metrelerce  karın  altında  kalmış  gibi   hissediyorum  Öyle uzun  sürdü  ki  bu  kış  bahar gelmeden  tekrar  kış  gelecek  diye  korkuyorum. Ama   her zamankinden  daha  umut  doluyum  yaza  dair, bahara  dair...
           İnadına  mutlu,  inadına  umutlu...