Çocukken kimsenin ayak basmadığı karlara basmak, iz bırakmak en büyük mutluluğumdu... O zamanların içimi dolduran mutluluğuydu Tekirdağ'da kar yağışından tatil olan okullar, şimdilerde yetmiyor Aaah aaah bu çocuk kalbimi neşelendirmeye..
Çocukken daha iyi yaşıyormuşuz meğer hayatı dolu dolu ...Hızlı çekimde bir filmi sardırır gibi hayat akıyor bir koşuşturmaca halinde ve unutuluyor..Kendimi metrelerce karın altında kalmış gibi hissediyorum Öyle uzun sürdü ki bu kış bahar gelmeden tekrar kış gelecek diye korkuyorum. Ama her zamankinden daha umut doluyum yaza dair, bahara dair...
İnadına mutlu, inadına umutlu...