Zamanla değişen herşeye...

                                                  
      Öyle yanmıştı ki  canım... Ve  öyle  çok  ağlamıştım ki...Hiç  geçmeyeceğini  hiç azalmayacağını zannettim  bu  acının  kalbimin  üzerinden hiç gitmeyeceğini....
       Azalıyor  işte ama  daha  zamana ihtiyacım var....Bana bu  yaptıkların için teşekkür  etmeliyim belki de.....

 

Isq risk  Mere  brother ki dulhan isimli  fimin ostu şarkıda  sözleri de  çok güzeldi biraz  zor geçen bu  zaman  diliminde  hem gülümseten, hem ağlatan  bi yapım..

Bu  hayatı zorlaştırabilir

Birşeyler  yapabilir

Varlığını değiştirebilir

Bu sınırsız  sevgi

Fantazi yolculuğuna  götürür,

Ne  öncesi  var,  ne de sonrası

Karşı konulmaz  bir akıntı var 

Kalbim aşkla  doldu  taştı

Hem sende  hem  bende 

Bu bizim  aşk  öykümüz

Öğrenmeden  öğrenmemi sağla tanrim

Bu nasıl bir sevgi

Riskli...

Bitti

Bir sabah uyandığında şunu dersin kendine "endişe duyulan günler geride kaldı"

BALONLAR

Blöp  blöp   ağzımdan  baloncuklar  çıkıyor.

Çocukça  belki  ama   içimde  br  sürü  kocaman umut  baloncukları  olsun  geleceğe  dair..

Hayallerime  dair ,  dualarıma dair ...

Ve   gökyüzüne    havalansınlar  hiç  sınmadan  uçarak ,  dağılarak,  gökyüzünü   kaplayarak  patlamadan  ve puffff demeden

Gökyüzünde  ne  mi  yapacak  o balonlar?

Hepsinde  benim  dualarım,   umutlarım..

Rabbime   ulaşıyor  melekler  sayesinde onların  aminleriyle....

Bu  şahane  manzara  herkesi  etkiliyor  görebilenleri.

Birgün  bir  Allah  dostu   soruyor: ''Gökyüzünde  en  çok  ne  var ,yer  altında  en  çok  ne  var?''

Mürid  cevaplıyor :'' Gökyüzünde  en  çok  kuşlar  kanatlılar  var

Yeraltında  en  çok  ölüler  var.

Allah  dostunun  istediği  cevap  bu  değil .

Ve  diyor  ki;

Yer  altında  en  çok  ahlar,   vahlar,   pişmanlıklar  var.

Gökyüzünde  göğe  yükselen  ameli  salihler ,makbul  dualar  var .

İşte  benim  de  balonlarım  var  makbul  dualarım...

Kalple  bakmak  gerek.

Müridin  haline de  dua  edip,  mürşidin  gönül   gözünü  dilemek lazım...

                                                                                                01.07.10

       Savaş  yorgunuyum

Çok  savaş  gördüm,  kazandım  bazen kaybettim.

Kaybettiklerimi telafi için    antlaşmalar  imzaladım.

Sonra  olabildiğine  kötüleşen dünyada  savaşlardan, 

  kitle  imha  silahlarından  fazlasıyla  korkar  oldum .

Hep  uzlaşmak  için  oturdum  masaya.

Ödünsüz,  dimdik  ve  bağımsızlığım  için...

       İnsanlık  için...

Çünkü  mertlik  coğrafi keşiflerde   kaybedilmişti..

  

    Çocukken  kimsenin  ayak  basmadığı   karlara  basmak,  iz bırakmak  en  büyük  mutluluğumdu... O  zamanların  içimi  dolduran  mutluluğuydu Tekirdağ'da kar yağışından  tatil   olan  okullar,  şimdilerde yetmiyor  Aaah  aaah  bu  çocuk   kalbimi   neşelendirmeye..

Çocukken  daha  iyi  yaşıyormuşuz  meğer hayatı  dolu  dolu ...Hızlı  çekimde bir filmi sardırır gibi   hayat  akıyor bir koşuşturmaca  halinde ve  unutuluyor..Kendimi metrelerce  karın  altında  kalmış  gibi   hissediyorum  Öyle uzun  sürdü  ki  bu  kış  bahar gelmeden  tekrar  kış  gelecek  diye  korkuyorum. Ama   her zamankinden  daha  umut  doluyum  yaza  dair, bahara  dair...

           İnadına  mutlu,  inadına  umutlu...

 



 

Hayalini  kurduğum  şey tam da  böyle...

BAŞLAMAK.....

 
  Bir  yelerden  başlamak  lazım   ve belki  biraz da değiştirerek...
  Sadece kendim için yazıyorum.
  Yazmak da  bir  ihtiyaç.....
  Umutlarımı, kaygılarımı..... 
  Ve   gördüm  ki  çoğu zaman  yazmak  yükümü  hafifletiyor
  Ve  ancak böyle  üstesinden  geliniyor  bazı  şeylerin...